cv

foto Jan Banning

In de strenge winter van 1956 ben ik geboren in Geesteren (Ov.) als tweede dochter van een dierenarts en een verpleegster, na mij kwamen nog twee broertjes. Op mijn 14e verhuisden we naar Noord-Brabant. In de tweede helft van de jaren zeventig studeerde ik theologie (Tilburg) en filosofie (Nijmegen).
Voor ik schrijver en vertaler werd, werkte ik voornamelijk als journalist voor dag- en weekbladen (Trouw, de Volkskrant, Vrij Nederland) en maakte radiodocumentaires (KRO, VARA, VPRO). Daartoe ondernam ik onder meer reportagereizen naar het (voormalige) Oostblok, en bezocht met fotograaf Jan Banning vluchtelingenkampen in Thailand, en trok door Birma, Indonesië, Vietnam, Laos en Cambodja.
Met vertaler Aai Prins reisde ik in 1994 door Oekraïne Isaak Babels Dagboek 1920 na, waaruit mijn eerste boek Steden zonder geheugen voortkwam.
Vervolgens werkte ik een aantal jaren als vrijwilliger in de terminale thuiszorg en schreef daarover het boek Doodsberichten (1999).
Sinds 2000 woon ik een deel van het jaar op het platteland in het noordoosten van Duitsland. Daarover publiceerde ik in 2006 het boek Blankow of het verlangen naar Heimat. Het werd genomineerd voor de M.J. Brusseprijs 2008 en verscheen in 2009 bij Weissbooks Verlag in een Duitse vertaling van Waltraud Hüsmert getiteld Blankow oder Das Verlangen nach Heimat.
In juni 2010 werd het boek bekroond met de Annalise-Wagner-Preis 2010, in oktober 2011 verscheen het als pocket bij Insel/Suhrkamp.
Inmiddels had ik in 2007 aan de Universiteit van Amsterdam een bachelor Duitse taal en cultuur behaald en in 2008 een master Vertalen aan de Universiteit Utrecht (beide cum laude). Ik studeerde af op respectievelijk Literatur und Gedächtnis: Die DDR in den Werken der Generation 1970-1984 en op (het vertalen van) proza en poëzie van de Oost-Duitse schrijver Wolfgang Hilbig. Der Mann aus Meuselwitz. Sindsdien vertaal ik naast mijn werk als schrijver tevens Duitse literatuur.
In 2011 verbleef ik met een schrijversbeurs van de Duitse deelstaat Niedersachsen een halfjaar in Künstlerhof Schreyahn. Daar deed ik onderzoek voor mijn roman De jaagster en behaalde in het kader daarvan in 2012 mijn Duitse jachtdiploma. Herfst 2014 kwam De jaagster uit bij Atlas Contact.
Tussen 2012 en 2016 werkte ik in opdracht aan een boek over een buurdorp van ‘Blankow’. Het werd in de zomer van 2016 uitgegeven door Gut Conow onder de titel “Jochen, schaff dir eine Kuh an.” Geschichten aus Fürstenhagen, (vertaling Waltraud Hüsmert).
In de herfst van datzelfde jaar verscheen in Nederland Buit. Een jachtjaar (non-fictie, Ambo|Anthos), over jagen, eten, dieren en mensen. In februari 2018 kwam de Duitse vertaling uit getiteld Beute. Mein Jahr auf der Jagd (C.H.Beck).
En nu is er een nieuw boek dat speelt rond mijn koeienstal: De poel. Het verscheen in maart 2021 bij Atlas Contact als eerste titel in de Maand van het Natuurboek. De poel werd genomineerd voor de Jan Wolkers Prijs 2021 (shortlist) en voor de Boon voor literatuur 2022 (shortlist). In februari 2022 verscheen de Duitse vertaling van De poel onder de titel: Das Schweigen der Frösche. Oder die Kunst, die Natur zu belauschen (C.H.Beck).

Huidige en recente werkzaamheden

als auteur

werk aan mijn nieuwe boek Scharrelen (gepland 2025 bij uitgeverij Atlas Contact)
schrijf essays, columns, reportages en interviews
geef lezingen en (digitale) workshops over De poel en Buit / Beute in Nederland en Duitsland

als vertaler

vertaalde samen met Chris Bakker Holzfällen. Eine Erregung van Thomas Bernhard, dat in de herfst van 2019 als Houthakken. Een afrekening bij uitgeverij IJzer is verschenen
nam in 2017 met Chris Bakker het initiatief voor het Collectief Vertaalgeheugen (CV), waarvoor wij in 2018 met het IvdNT en in 2019 met het Huygen ING een pilotstudie opzetten
doceer vanaf 2017 aan de Vertalersvakschool te Amsterdam – literair vertalen uit het Duits
eerdere vertalingen: Een liefde, in gedachten, Kristine Bilkau, (Cossee, 2019), In andermans handen, Sherko Fatah, (Cossee, 2017), Leven met het pistool op tafel. Een Berlijns dagboek, de weblog die Wolfgang Herrndorf schreef over zijn leven met een hersentumor (Cossee, 2015), De dief van Bagdad, Sherko Fatah (Cossee, 2012), Tsjik, Wolfgang Herrndorf, (Cossee, 2011), Weidmanns redding, Stephan Thome (Cossee, 2011), We gaan als het donker wordt, Sherko Fatah (Cossee, 201o), Het Engelengezicht. Het verhaal van een maffiakiller, Andreas Ulrich (Nieuw Amsterdam, 2009)
2013: vertaler bij het poëziefestival Dichters in de Prinsentuin in Groningen
2012: vertaler bij het vertaalatelier Lyrik an Oder und Rhein, Europäisches Übersetzer-Kollegium, Straelen
voorjaar 2011, najaar 2011, voorjaar 2012: moderator vertaalateliers Duits, Intensieve master Literair Vertalen en Intensieve Cursus Literair Vertalen Universiteit Utrecht en Lessius Antwerpen.

Nevenwerkzaamheden

in 2012 behaalde ik een Duits jachtdiploma, verwierf een jachtakte en ben sindsdien regelmatig als jager op pad
vanaf 2010 ben ik secretaris van de Vereniging Stadstuin Bos en Lommer
vanaf 2010 tot 2021 was ik lid van het organisatiecomité van de Literaire Vertaaldagen
vanaf 2009 was ik een aantal jaren vrijwilliger bij Mentorproject Goal! als mentor van individuele jongeren in Bos en Lommer
van 2000 tot 2005 was ik bestuurslid en later voorzitter van de FreeLancers Associatie, onderdeel van de Vereniging van Schrijvers en Vertalers (nu de Auteursbond); tussen 2002 tot 2005 was ik tevens bestuurslid van de VSenV
van 2000 tot 2004 maakte ik deel uit van de redactie van Denkbeeld, tijdschrift voor psychogeriatrie
tussen 1997 en 2004 was ik vrijwilliger bij Polderburen, centrum voor verpleeghuiszorg in Almere, en bij de terminale thuiszorg in Amsterdam, waaruit mijn boek Doodsberichten (1999, Meulenhoff) voortkwam.