Het is 1964 en de hits van Elvis, Dave Brubeck en Caterina Valente draaien in iedere jukebox. Samen in een café zitten is voor Antonia en Edgar de hemel op aarde, ze lijken voor elkaar gemaakt. Beiden – aan het einde van de oorlog geboren – dromen van een ander leven dan dat van hun ouders, zonder ontberingen en beperkingen. De wereld leren kennen! Genieten, en vooral anders leven en liefhebben! Edgar krijgt de kans om een exportbedrijf in Hongkong op te bouwen, Antonia zal volgen zodra hij als zakenman voet aan de grond krijgt. Dan komt zijn telegram: Zeg alsjeblieft woning en werk op – prepareer alles voor vertrek in mei – vliegbiljet volgt. Antonia wacht af, zonder werk en huis, met haar bezittingen ingepakt in zeevrachtkisten. Ze schrijft bemoedigende liefdesbrieven en leest die van Edgar, vol beloftes en steeds maar weer uitstel.
Na een jaar beëindigt ze hun verloving. Ze wil niet meer hopen en wachten, maar leven, en dat is moeilijk genoeg. Hoe is haar honger naar vrijheid en onafhankelijkheid te combineren met de wens naar een oprechte relatie?
Vijftig jaar later, tijdens het leegruimen van Antonia’s woning, vraagt haar dochter zich af waarom haar charmante moeder diep van binnen haar leven lang trouw is gebleven aan haar eerste grote liefde. Een ongeneeslijke en verspilde liefde die haar moeder zich tot het einde toe door niemand had laten afpakken. Ten slotte blijft de vraag: wie is die man die haar moeder nooit kon vergeten en die ze nog maar zelden zag? De dochter wil hem ontmoeten, één enkele keer.
de pers:
- “De vertelster […] van Kristine Bilkau heeft een sterk gevoel voor de betekenis van kleine dingen, voor een enkel woord, een detail van een schilderij, voor de resten van het laatste, onaangeroerde ontbijt en voor de blik van de buurvrouw. Ook die onvermijdelijke ingrediënten van het menselijk leven maken deze roman tot een waardevolle en ook weemoedig stemmende ervaring.” – Nederlands Dagblad
- “Net als in haar debuut De gelukkigen weet Bilkau een gevoelige snaar te raken zonder in plat sentiment te vervallen. Denk: Jane Gardam en Alice Munro. Er zijn ergere vergelijkingen.” – Humo ****
- “Een liefde, in gedachten bewijst dat Kristine Bilkau meer en meer tot de groep toonaangevende Duitse auteurs behoort. Ze beschrijft net als in haar debuutroman relaties tussen mensen en gaat een stap verder. Ze verbindt de persoonlijke keuzes van de personages met een scherpe blik op emancipatie, solidariteit tussen generaties en de Bondsrepubliek van de vroege jaren zestig.” – Athenaeum.nl
- “Een liefde, in gedachten is een boeiend boek over de liefdesgeschiedenis van Toni en Edgar. Het boek geeft ook een mooi tijdsbeeld van de jaren zestig, vooral van de positie van de vrouw.” – Literair Nederland
- “De onvermijdelijke ingrediënten van het menselijk leven maken deze roman tot een waardevolle en ook weemoedig stemmende ervaring.” – Nederlands Dagblad